بررسی عوامل موثر بر مشارکت اقتصادی زنان در مناطق شهری ایران در سال 1390

یکی از شاخص¬های توسعه در هر کشور، میزان حضور و مشارکت زنان در فعالیت¬های اجتماعی و اقتصادی است. در کشورهای در حال توسعه، به دلایل مختلف فرهنگی و اجتماعی، زمینه¬های مشارکت زنان در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی محدود شده است. این پژوهش تأثیر عواملی مانند آموزش، وضعیت زناشویی، سن زن و سرپرست خانوار بودن زن را بر احتمال مشارکت اقتصادی زنان در بازار کار بررسی می¬کند. بدین منظور از ریزداده‏های طرح هزینه- درآمد خانوار شهری در سال 1390 و از مدل پروبیت داده¬های تابلویی و روش برآورد اثرات تصادفی استفاده شده‏است. نتایج برآورد نشان¬دهنده¬ی این است که در مناطق شهری ایران، آموزش در مقاطع پایین تحصیل(ابتدایی و راهنمایی)، نمی¬تواند سبب ورود زنان به بازار کار شود ولی در مقاطع بالای تحصیل به ویژه تحصیلات دانشگاهی، سبب ورود زنان به بازار کار می¬شود. مطلقه و مجرد بودن زنان اثر مثبت ولی بی¬همسر بودن بر اثر فوت، اثر منفی بر احتمال مشارکت زنان در بازار کار دارد. رابطه¬ی میان سن و احتمال مشارکت زنان، u وارونه است؛ بدین مفهوم که در سن جوانی احتمال ورود زنان به بازار کار بیش از دوران میانسالی است. سرپرست خانوار بودن زن نیز اثر مثبت بر احتمال مشارکت زنان می¬گذارد.